Ειχα μια φίλη κάποτε..Και την αγαπούσα πολυ.Περνουσαμε ολη την μέρα μαζι..Καναμε σχεδια μαζι.Σκεφτόμασταν πως θα σπουδαζαμε μαζι, πως θα πηγαιναμε διακοπες μαζι οταν θα μεγαλωναμε, πως η μια θα πάντρευε την αλλη και άλλα τετοια..Λοιπον πριν απο 3 χρονια περιπου η μαμα της εκρινε οτι δεν ειμαι κατάλληλη παρεα γι αυτην.Την ωθούσα στον κακό τον δρόμο,λέει, και την επηρέαζα αρνητικά. Και αυτη φυσικα ακουσε την μαμα και τον μπαμπα. Στεναχωρήθηκα.. Για ενα χρονο δεν μιλουσαμε καθολου. Μετα αρχισε να μου λέει γεια οποτε με εβλεπε.Τωρα τελευταια με παιρνει κανα τηλεφωνο που και που για να με ρωτησει πως τα παω με την σχολη.Ξερω οτι δεν φταιει μονο αυτη, κυριως φταινε οι στενόμυαλοι- χουντικοι γονεις της.Αλλα εγω δεν μπορω να την συγχωρέσω. Γιατι δεν μπορω να ξεχάσω πόσο ηλίθια ένιωθα για μια βδομαδα. Οι άνθρωποι αλλάζουν το ίδιο και τα συναισθήματα.
Δεν υπαρχει λόγος που το γράφω..
Απλά ήθελα να το πω..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου