Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

regrets



Μερικές φορές εύχομαι να υπήρχε ένας τρόπος να συνειδητοποιούμε την αξία των ανθρώπων την στιγμή που είναι μαζι μας. Όχι όταν τελειώνουν με μας. Όταν φεύγουν. Πεθαίνουν για πάντα.
Μακάρι να χα το κουράγιο να τους πω οτι σημαίνουν τα πάντα για μενα. Ότι η απουσία τους θα αποτελέσει ένα κενό στην ζωή μου, τόσο ισχυρή και ευρεία .

Αλλά οι καιροί έχουν περάσει τώρα. Και το μόνο που έχει μείνει είναι λύπη. Πάντα.



9 σχόλια:

  1. Σε καταλαβαίνω αρκετά!!Μακάρι να τους το είχαμε πει,μακάρι βασικά να μην είχαν φύγει ποτε..

    Καληνυχτωω!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καποια πράγματα δεν είναι στο χέρι μας. Για όσα είναι, τι κάνουμε;

      Διαγραφή
  2. Θα μιλήσω εξ ιδίας πείρας!!Βλακείες και επιπολαιότητες με αποτέλεσμα να τους διώχνουμε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ''οι ανθρωποι χανονται μονο οταν τους ξεχναμε, ακομη κι αν απεχουν χιλιομετρα..''
    μου ειχε πει καποιοσ που αγαπω πολυ!
    ποτε λοιπον μν την χανεις αυτη την ευκαιρια να τους εκφρασεισ την αγαπη σου, γιατι θα την δεχτουνε, να σαι σιγουρη γι αυτο!κι αν οχι, εσυ θα ξερεισ πως το εκανες!
    καλο βραδυυυ σπεισ μου.
    ονειρα γλυκα-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Mακάρι να είχα τη δύναμη κι εγώ να το κάνω αλλά δυσστυχώς υστερώ.Δεν είσαι η μόνη;)
    καλό βράδυ να έχεις*!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. δεν είναι πάντα τοσο ευκολο.
      καλό βράδυ και σε σενα..
      ευχαριστω για το σχόλιο.
      φιλιά!

      Διαγραφή
    2. Εχασες καποιον δικο σου; Λυπαμαι πολυ :(((

      Διαγραφή