Και κάθομαι και σκέφτομαι πως θα ήταν ο κόσμος αν δεν υπήρχε αυτό που λέμε αγάπη.
Οι άνθρωποι θα ζούσαν, κανένας δεν θα νοιάζονταν. Κάποιοι θα νικούσαν κανένας δεν θα νοιάζονταν. Κάποιοι θα έχαναν, κανένας δεν θα νοιάζονταν. Οι άνθρωποι θα πέθαιναν ... κανένας δεν θα νοιάζονταν.
Θα ήταν μια ευλογία;;
Ή θα ήτανε κατάρα;
Δεν μ αρέσει να κλαιν οι άνθρωποι όταν κάποιος φεύγει. Κι εγώ κλαίω.Δεν μπορώ να το σταματήσω. Άμα δεν τους είχαμε αγαπήσει δεν θα χρειάζονταν να νιώσουμε όλη αυτή την αγωνία του να τους χάσουμε. Μου φαίνεται πως όσο πιο πολύ αγαπάς τόσο πιο πολύ χώρο αφήνεις μέσα σου στον πόνο για να σε στοιχειώσει.
Πριν 3 βδομάδες περίπου έχασα τον πατέρα μου και δεν μπορώ να πω και πολλά και δεν μπορω να κάνω και τίποτα γιατί ξέρω ότι δεν θα γυρίσει πίσω. Αλλά δεν μπορώ να βλέπω τους ανθρώπους γύρω μου να κλαινε και δεν μπορώ να τους πω να μην το κάνουν γιατί κι εγώ κλαιω. Και τα μάτια μου έχουν κλάψει πιο πολύ από ποτέ και η καρδιά μου έχει πονέσει πιο πολύ από ποτέ και δεν νομίζω ότι η λέξη πονος μπορεί να εκφράσει απόλυτα αυτό που αισθάνομαι.
Ακόμα θυμάμαι τα τελευταία λόγια που μου είπε, τι συνήθιζε να φοράει, πως μύριζε, τι τον έκανε να χαμογελάει.....
Απλά νομίζω οτι χρειαζομαι λίγο χρόνο ακόμα μέσα μου για να κάνω το "είναι", "ήταν"..το "τώρα" "τότε" και το "θα", "ποτέ ξανα"...
Τι γλυκόπικρο συναίσθημα που είναι η αγάπη.
Και τι απρόβλεπτη ιστορία που είναι η ζωή.
Πάρε όχι λίγο χρόνο, αλλά όσο χρειάζεσαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ζωή είναι απρόβλεπτη όντως... Και εμείς πρέπει να προσαρμοζόμαστε στις διάφορες αλλαγές...
Απλά δεν είναι εύκολο, ούτε γίνεται γρήγορα...
Συλλυπητήρια...
Καλησπέρα! Έχεις πολύ δίκιο.. Είναι ένα ζήτημα με το οποίο ακόμα δεν έχω συμφιλιωθεί πλήρως.. Τα συλληπητήρια μου.. Να είσαι καλά..γερή και ευτυχισμένη..
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν θα ακουστεί καλό αυτό, αλλά σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα γλυκά σας λόγια. Ήτανε σαν μικρές σταγόνες αγάπης στην πληγωμένη μου καρδιά!! Και πάλι ευχαριστώ..
ΑπάντησηΔιαγραφή