Το παιχνίδι

Και όπως έπεφτε η νύχτα οι δαίμονες μέσα της άρχισαν να παίρνουν ζωή. Απόψε ήταν έτοιμοι να κατασπαράξουν την αγάπη του. Και αυτός την κοίταξε μέσα στα μάτια της μ αυτό το ονειροπόλο βλέμμα, σαν να ήξερε τι θα ακολουθούσε. Το ήξερε πολύ καλά. Την ήθελε τόσο πολύ όσο τον ήθελε κι αυτή. Τα φίδια μέσα της γέμισαν τα δόντια τους με πάθος και τα έμπηξαν στις φλέβες της. Είχε καεί στο εσωτερικό της και αυτό τον έκανε να διψάει ακόμα παραπάνω γι αυτήν.

Εκείνη τον φίλησε απελευθερώνοντας έτσι τους παγιδευμένους της δαίμονες. Η δίψα στον λαιμό του άρχισε να γίνεται πιο έντονη καθώς άρχισε να τυλίγεται γύρω απ το κορμί του. Τα ρούχα της άρχισαν να πέφτουν σαν πέταλα από τριαντάφυλλο στο έδαφος και το δέρμα της έλαμπε κάτω απ το φως του ,σχεδον γεμάτου, φεγγαριού αντανακλώντας τις επιθυμίες της. Τον φίλησε στην ράχη παίζοντας παιχνίδια με τις φαντασιώσεις του. Εκείνη την στιγμή χάραζε το όνομά της στην ψυχή του. Και άφησε την μοίρα της στα χέρια του, το μόνο που ήθελε ήταν να πνιγεί στην αγάπη του.

.

..

...

Και οι δαίμονες μου ικανοποιήθηκαν. Και αυτή η νύχτα θα μείνει για πάντα κρυφή.

Έτσι;