Ας κλαψουμε για λίγο τώρα.
Για λόγια που είπαμε
-και για εκείνα που έμειναν κρυμένα μέσα μας.
Ας κλάψουμε για τις ευάλωτες, όμορφες βραδιές
και για τα κρύα, σιωπηλά πρωινά.
Για τα δευτερόλεπτα που έφυγαν γρήγορα.
Ας κλάψουμε για τα όνειρα.
Για αυτά που πήρε ο άνεμος
και για αυτά που πάλεψαν στα άγρια κύμματα.
Για τις φαντασιώσεις που λικνίζονται πίσω από τα υγρά μας βλέφαρα.
Ας κλαψουμε για τα ξεθωριασμένα γέλια.
Τα τελευταία τραγούδια, τις τελευταίες λέξεις.
Ας κλάψουμε για όλα εκείνα που θα μπορούσαν να υπάρχουν, αλλά δεν υπάρχουν.
Ας κλάψουμε για όλα εκείνα που δεν θα υπήρχαν ποτέ, κι όμως υπάρχουν.
Ας κλάψουμε για το αύριο,
και για το χθές.
Ας χορέψουμε τώρα. Το θέλω.
Για την τελευταία πινελιά. Το τελευταίο αντίο.
Και τώρα ας γελάσουμε.....
Γαμώτο. Μακάρι να χα γράψει αυτό που πραγματικά ήθελα. Συγκρουόμενα συναισθήματα, αϋπνία και κυκλοθυμία.
Αντικρουομενα συνασιθηματα!!Από τη μία αγάπη και από την άλλη αν όχι μίσος αντιπάθεια πια!!!Καλές και κακές στιγμές,ποιες επικρατούν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε χαιρετω!!!
ΥΓ:Δεν πήγε καλά το πράγμα έ;Σου εύχομαι να πάνε καλύτερα στο μέλλον!!
Τα πράγματα πήγαν μια χαρα. Εγώ ήθελα παραπάνω.
Διαγραφήφιλιά
Παντα κατι λειπει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ'αρεσε!
φαντάζομαιμ κανείς δεν τα έχει όλα...
Διαγραφήκαι όμως βγήκε το συναίσθημα. τα υπόλοιπα ας τα συμπληρώσει ο αναγνώστης. και εμένα μου άρεσε
ΑπάντησηΔιαγραφήχαίρομαι που το κατάλαβες...!
ΔιαγραφήΜην κλαις :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα δεν κράτησε για πολύ... Απλά το χα ανάγκη..
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)))