(συχνα
Ξεχνάω να κλείνω
τις παρενθέσεις.είναι μία συνήθεια.
Άνοίγω μια
παρένθεση, ξεκινάω μία πρόταση, αρχίζω να σκέφτομαι και μετά συνεχίζω το γράψημο.
Βλέπεις το
προβλημα είναι πως
όταν τελειώνει η
παράγραφος οι λέξεις δένονται μεταξυ τους τόσο δυνατά
και πρίν το
καταλάβω
όλο το χαρτί
είναι κομμάτι
μιας
μισοτελειωμένης
ατελείωτης
παρένθεσης και
γίνεται όλο και πιο μεγάλη και περίπλοκη όσο συνεχίζω να γράφω
και μεγαλώνει
και μεγαλώνει και μπερδεύεται όπως οι
ρίζες ενός δέντρου.
Και νομίζω ότι
ξέχασα να κλείσω την δικιά μας παρένθεση.
Και σίγουρα
μπορώ να το κάνω τώρα
Να την κλείσω
και να προχωρίσω σε καινούριες σκέψεις αλλα
Fuck
Υπάρχουν τόσα
πολλά στην ιστορία μέχρι τώρα
Υπάρχουν τόσα
πολλά στην ιστορία μας μέχρι τώρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου