there is a light that never goes out

Όταν ήρθες να με βρεις ήμουνα είδη στην άκρη του δρόμου κοιτώντας την θάλασσα, σκεφτόμενη πολύ σοβαρά να περάσω όλη τη μέρα μου εκεί. Όχι για κάποιο συγκεκριμένο λόγο, απλά γιατί πουθενά δεν θα ένοιωθα εντάξει εκείνη την μέρα και το να μείνω εκεί μου φάνταζε απλά καλό.

Για σένα όμως δεν ήταν απλά καλό, γιατί ήρθες για μένα. Σιγά σιγά με τράβηξες από το παγκάκι που είχα κολλήσει με ένα όμορφο χαμόγελο στα χείλη και τα μάτια γεμάτα ανησυχία.  Δεν με έπειθες με τίποτα αλλά φαινόταν να μην σε νοιάζει.

Ανεβήκαμε στο αμάξι σου και οδήγησες  μέχρι το πιο κοντινό  χωριό . Και όταν αυτό δεν ήταν αρκετό πήγαμε και στο επόμενο. Στον γυρισμό περάσαμε έξω από το σπίτι μου που δεν ήθελα να βρίσκομαι μέσα, και δεν σταμάτησες. Δεν ρώτησες καν. Ίσως το κατάλαβες από το σώμα μου που έγειρε προς το μέρος σου και την ανάσα μου που σταμάτησε  για λίγα δευτερόλεπτα, αλλά ήξερες ότι δεν ήταν ακόμα η ώρα. Απλά συνεχίσαμε να προχωράμε. Να προσπερνάμε κουτιά γεμάτα μυστικά και ύστερα στο επόμενο χωριό. Αφήνοντας το αμάξι να γεμίζει με λέξεις που ποτέ δεν είπαμε.

Και ξέρω πως έχω πιο πολλά για να σε ευχαριστήσω από μια μεταμεσονύχτια βόλτα. Και σου χρωστάω πολλά παραπάνω από λεφτά για την βενζίνη.  Ξέρεις πιο πολλά για μένα απ ότι έχω συνηθίσει να μοιράζομαι με τους άλλους. Αλλά μπορώ να σε συνηθίσω.