Έχω αυτή τη κακιά συνήθεια.
Σιγά σιγά καταστρέφω τον εαυτό μου.
Παίζω με την ψαλίδα στην άκρη των μαλλιών μου μέχρι να την εξολοθρεύσω τελείως,τρώω τις παρανυχίδες από τα νύχια μου αφού πρώτα τις έχω ξεριζώσει με τα δόντια μου,
δαγκώνω τα χείλια μου από συνήθεια και αυτά ματώνουν και μετά επουλώνονται και ματώνουν και επουλώνονται....
Σκέφτομαι και ξανασκέφτομαι τα πράγματα τόσες φορές που στο τέλος καταλήγω να έχω πολλές διαφορετικές απόψεις στο ίδιο θέμα.
Το θέμα είναι ότι δεν ξέρω τι θέλω να κάνω με την ζωή μου (πειτε μου ότι δεν είμαι μόνη σ αυτό). Πραγματικά δεν ξέρω.
Και νιώθω απελπισμένη και απογοητευμένη (με τον εαυτό μου) και μπερδεμένη
Πολλές φορές κάθομαι στο σπίτι, ξαπλώνω στο κρεβάτι μου και κλαίω. Κλαίω γιατί πρέπει να πάρω κάποιες αποφάσεις για το μέλλον μου που δεν είμαι έτοιμη να τις πάρω ακόμα. Προσπαθώ να κάνω πράγματα που με κάνουν χαρούμενη αλλά μάλλον δεν τα καταφέρνω. Προς το παρόν νιώθω λυπημένη, μίζερη και μόνη.
Μακάρι να είχα κάποιον δίπλα μου που να μπορουσε να με βοηθησει.
Μακάρι να μπορούσα να σταματήσω να κλαίω τα βράδια.
Είναι τόσο μπερδεμένες οι σκέψεις μέσα στο μυαλό μου που έχουν αρχίσει να πιάνουν φωτιά.
Σας ορκίζομαι, μπορείτε να δείτε τον καπνό να βγαίνει από τα αφτιά μου.
Σιγά σιγά καταστρέφω τον εαυτό μου.
Παίζω με την ψαλίδα στην άκρη των μαλλιών μου μέχρι να την εξολοθρεύσω τελείως,τρώω τις παρανυχίδες από τα νύχια μου αφού πρώτα τις έχω ξεριζώσει με τα δόντια μου,
δαγκώνω τα χείλια μου από συνήθεια και αυτά ματώνουν και μετά επουλώνονται και ματώνουν και επουλώνονται....
Σκέφτομαι και ξανασκέφτομαι τα πράγματα τόσες φορές που στο τέλος καταλήγω να έχω πολλές διαφορετικές απόψεις στο ίδιο θέμα.
Το θέμα είναι ότι δεν ξέρω τι θέλω να κάνω με την ζωή μου (πειτε μου ότι δεν είμαι μόνη σ αυτό). Πραγματικά δεν ξέρω.
Και νιώθω απελπισμένη και απογοητευμένη (με τον εαυτό μου) και μπερδεμένη
Πολλές φορές κάθομαι στο σπίτι, ξαπλώνω στο κρεβάτι μου και κλαίω. Κλαίω γιατί πρέπει να πάρω κάποιες αποφάσεις για το μέλλον μου που δεν είμαι έτοιμη να τις πάρω ακόμα. Προσπαθώ να κάνω πράγματα που με κάνουν χαρούμενη αλλά μάλλον δεν τα καταφέρνω. Προς το παρόν νιώθω λυπημένη, μίζερη και μόνη.
Μακάρι να είχα κάποιον δίπλα μου που να μπορουσε να με βοηθησει.
Μακάρι να μπορούσα να σταματήσω να κλαίω τα βράδια.
Είναι τόσο μπερδεμένες οι σκέψεις μέσα στο μυαλό μου που έχουν αρχίσει να πιάνουν φωτιά.
Σας ορκίζομαι, μπορείτε να δείτε τον καπνό να βγαίνει από τα αφτιά μου.