Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

H SpaceExplorer στη χώρα των θαυμάτων

"Δεν έχει νόημα να προσπαθώ. Δεν γίνεται να πιστεύει κανείς στα απίθανα πράγματα."
"Τολμώ να πω ότι δεν έχεις κάνει αρκετή εξάσκηση", είπε η Βασίλισσα. "Στην ηλικία σου, πάντα έκανα για τουλάχιστον μισή ώρα κάθε μέρα. Έτσι έφτασα στο σημείο να πιστεύω μέχρι και 6 απίθανα πράγματα πριν το πρωινό. "

Κάθομαι και σκέφτομαι αδύνατα πράγματα, πράγματα που οι άνθρωποι μου είπαν ότι δεν μπορούσα να κάνω, επειδή δεν ήμουνα αρκετά πλούσια , έξυπνη και δεν είχα όλα τα προσόντα και τις ικανότητες. Και αρχίζω και μετράω.
1....
2.....
3.....
4......
5.......
6.........
Έχω χάσει τον λογαριασμό.



Τον ξέρετε τον νόμο του Νεύτωνα έτσι; Αυτόν που λέει ότι "Ένα σώμα σε κίνηση τείνει να μένει σε λειτουργιά εκτός και αν ενεργήσει σ αυτό μία εξωτερική δύναμη ". Ε λοιπόν το ίδιο ισχύει και στην καθημερινή ζωή. Το ξέρω γιατί εδώ και πολλά χρόνια άφηνα τους άλλους να αποφασίζουν τι είναι καλό για 'μενα, τι μπορώ αν κάνω και τι όχι.

Πίστεψε στον εαυτό σου. Πίστεψε ότι μπορείς ακόμα και αν όλος ο κόσμος λέει ότι δεν μπορείς. Μην αφήσεις κανέναν να σου κλέψει το πάθος σου. Πίστεψε σε 6 απίθανα πράγματα πριν το πρωινό. Κάνε μια λίστα με 6 πράγμα που θέλεις πιο πολύ και κυνήγησε τα.


"Δεν είμαι η ίδια με εκείνη που σηκώθηκε το πρωί, αλλά ποια είμαι τέλος πάντων;"
αναρωτιέται η Αλίκη.


(Στην φίλη μου, που κυνηγάει το όνειρό της και δεν το βάζει κάτω παρ όλες τις δυσκολίες. Είμαι περήφανη γι αυτήν.)

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

Φοβάμαι..



.. Και πιο πολύ απ όλα φοβάμαι μη γυρίσουν πίσω και με κυνηγήσουν όλα όσα φοβάμαι...

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2011

Εφιάλτες

Κάθε βράδυ. Το ίδιο όνειρο ξανά και ξανά και ξανά. Και ξανά. Ο ίδιος εφιάλτης. Είμαι λέει σ ένα αεροπλάνο. Κάθε φορά και με διαφορετικά άτομα. Άτομα που ξέρω μεν, αλλά κάθε φορά ταξιδεύουν και διαφορετικά άτομα μαζί μου. Διαφορετικοί αεροσυνοδοί, διαφορετικό αεροπλάνο. Αλλά πάντα η ίδια κατάληξη. Το αεροπλάνο πέφτει! Και είναι τόσο μεγάλη η πτώση που νιώθω σαν να βρίσκομαι σε τεράστιο ρολερ κοστερ σε λούνα παρκ. Και ξυπνάω και τρέμω ολόκληρη. Συνήθως το αεροπλάνο απλά κάνει βουτια στο κενό και εκεί ξυπνάω. Αλλά χθές... Χθες ήταν το κάτι άλλο. Η απογείωση μας έγινε με διπλό τόλουπ, τριπλό λούξ (και όλα τα σχετικά) και όλοι όσοι ταξίδευαν μαζί μου το θεώρησαν πολύ φυσιολογικό. Σε κάποια στιγμή εκεί που πετούσαμε το αεροπλάνο έκανε κωλοτούμπα και αρχίσαμε να πέφτουμε. Προσπαθούσα να βάλω το σωσίβιο αλλά δεν μπορούσα. Και συνέχιζα να πέφτω και η πτώση έμοιαζε ατελείωτη μεχρι που το αεροπλάνω έπεσε στην θάλασσα. Κι εγώ έννοιωθα να πνίγομαι..... εντάξει κάπου εκεί ξύπνησα.
Και θέλω να δηλώσω ότι δεν φοβάμαι καθόλου τα αεροπλάνα. Ταξιδεύω πολύ συχνά μ αυτά γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Αλλά όλη αυτή η κατάσταση με κουράζει. Κάθε βράδυ να πεθαινω;;;; Ελπίζω να μην σημαίνει κάτι.

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

Μ έχει βγάλει έξω απ τα ρούχα μου σας λέω.

Το λοιπόν. Είναι μια κοπέλα, η Ο. , με την οποία εδώ και ένα χρόνο κάνουμε παρέα. Περνάμε πολύ καλα και μ αρέσει χαλάω χρόνο μαζί της. Το θέμα είναι ότι το τελευταίο καιρό 'εχω καταλάβει ότι με ζηλεύει, με μιμείται δεν ξέρω ποιά είναι η σωστή λέξη. Στην αρχή την θεωρούσα καλή ζήλια. Του στυλ: περνούσα εγώ κάποιο μάθημα κι αυτή όχι; Γινόταν Τούρκος. Και έλεγα εγω από μέσα μου, αυτό είναι καλό, να πεισμώσει για να κάτσει να διαβάσει παραπάνω και να το περάσει. Το θέμα είναι ότι αργότερα κατάλαβα ότι δεν την πείραζε αμα δεν περνουσε μαθημα. απλά δεν ήθελε να περνάω εγώ. Μια φορά που έγινε το αντίθετο δε, το φώναζε, το έλεγε σε όλους έλεγε "Εγώ το πέρασα, η Ά. όχι." Εμένα πολύ που μ ένοιαζε φυσικά. Ύστερα παρατήρησα ότι άρχισε να λέει πράγματα που λέω εγώ, να λέει στους άλλους απόψεις μου ως δικές της. Πάλι δεν μ ένοιαζε. "Κάτι κάνω σωστά " σκέφτηκα. Από ένα σημείο και μετά άρχισε να γίνεται αρρωστημένο. Τώρα πια δεν αντέχω. 2 παραδείγματα θα σας πω που έγιναν χθες.
1. Θέλω να ξέρετε ότι εγώ με την Ο.είμαστε τελείως διαφορετικές εξωτερικά. Αυτή έχει κοντά σγουρά μαλλάκια και σκούρα επιδερμίδα κι εγώ είμαι το κορίτσι με τα πάρα πολύ μακρια και κατάμαυρα ίσια μαλλιά και την κάτασπρη επιδερμίδα. Το λοιπον όταν βγήκε το video clip της Rihanna "Man down" της είπα: "Αμα δεν τα φτάσω μέχρι εκέι τα μαλλιά μου να μην με λένε Α." γιατί κακά τα ψέματα λατρεύω τα μαλλιά μου. Χθες λοιπον μου βαζει στον υπολογιστη αυτό το τραγούδι και τι μου λέει; "Σε πόσο καιρό λες να ναι έτσι τα μαλλιά μου; Θέλω να τα μακρύνω. Αν δεν τα φτάσω μέχρι εκέι να μην με λένε Ο." εγώ απλά γέλασα και έκανα ότι δεν κατάλαβα. Αλλά αυτό που με αποτελείωσε είναι το επόμενο.
2. Βγήκαμε έξω μια μερα και στο μαγαζί που πήγαμε συναντήσαμε ένα αγόρι με το οποίο είχα ιστορία. Μας πρότεινε να κάτσουμε μαζί του και με την παρέα του και ειπαμε ναι. Περάσαμε ωραία και αυτός με φλέρταρε όλο το βράδυ. Στο τέλος έφυγα μαζί του αφού πρώτα πήγαμε την Ό μέχρι το σπίτι της. Χθες λοιπον μπήκαμε στο φμπ της Ό για να μου δείξει κατι φωτογραφίες που ήθελε. (Εγώ φμπ δεν εχω.). Κάποια στιγμή η Ο πήγε τουαλέτα και μου λέει να κάνω ότι θέλω στον υπολογιστή. Μισή ντροπή δική μου μισή ντροπή δική της διάβασα την συνομιλία με μια φίλη της. Και μαντέψτε, Παρουσίαζε τα γεγονότα που συνέβησαν εκείνη την βραδιά σαν να ήταν αυτή στην θέση μου. Ε αυτό παραπάει. Δεν της είπα τίποτα γιατί δεν ήθελα να την φέρω σε δύσκολη θέση. Αλλά όλλα τα άλλα τ αντέχω, αυτό όχι.

Δεν έχει νόημα που τα λέω, ξέρρω ότι δεν θα κάνω κάτι, αλλα αν δεν το λεγα θα έσκαγα.