Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Είναι άδικο.



Μου είναι πολύ δύσκολο να το περιγράψω, αλλά και πάλι δεν μπορώ να το κρατάω μέσα μου..Να το λοιπόν.

Ξέρεις δεν αισθάνομαι περίεργα πια που ξυπνάω και δεν βλέπω εσένα στο πλάι μου. Κάποιες μέρες ξυπνάω και αισθάνομαι απαίσια και κάποιες άλλες αισθάνομαι υπέροχα. Αλλά αυτό δεν εξαρτάται από εσένα πια. Μπορώ να ντυθώ όσο γρήγορα ή αργά θέλω εγώ και μπορώ να φύγω από το σπίτι χωρίς να χρειάζεται να τραβήξω κι εσένα μαζί μου. Το ποτήρι στο τραπέζι ξέρω ότι είναι δικό μου και ότι δεν έχει αδειάσει από κάποιον άλλο.

Αλλά όπως βλέπεις σε σκέφτομαι ακόμα.

Αλλά και πάλι...όχι.

Σκέφτομαι αυτόν που ήσουν όταν ακόμα είχα την δύναμη να σ αγαπήσω και όταν ακόμα δεν μας είχες συνθλίψει. Δεν μου λείπει αυτός που είσαι σήμερα. Δεν μου λείπει αυτός που είσαι τώρα. Δεν σκέφτομαι καν αυτόν που θες να γίνεις στο μέλλον.

Ο γλυκός εαυτός σου μου λείπει. Ο όμορφος εαυτός σου μου λείπει. Ο ενοχλητικός εαυτός σου μου λείπει. Ο ακούραστος εαυτός σου μου λείπει. Σκέφτομαι τα χάδια σου, Τα φιλιά σου. Τα γέλια σου, Την αγάπη σου. Σκέφτομαι τον πραγματικό σου εαυτό και όλα αυτά που ήσουνα με όλη την αρνητική και ενοχλητική συμπεριφορά που είχες.
Γιατί στην ουσία τίποτα απ όλα αυτά δεν μ ενοχλούσε. Και δεν ξέρω πως έγινε, αλλά άλλαξες χαρακτήρα. Και αυτός ο χαρακτήρας δεν ταίριαζε καθόλου στο άτομο που εγώ αγάπησα. Άλλαξες σχήμα με κάποιο τρόπο. Και μέρα με την μέρα, μεταμορφωνόσουν σε κάτι άλλο. Σε κάτι που εγώ δεν αγαπούσα καθόλου.

Σε μίσησα. Με μίσησα.

Ίσως πιο πολύ από εσένα μίσησα εμένα. Όλα ήτανε τόσο δύσκολα και μόνο μερικά πράγματα ήταν όμορφα. Και εγώ! Θυμωμένη, λυπημένη, μελαγχολική, δυστυχισμένη, κακιά. Ήμουν όλα όσα δεν είμαι. Και γεμάτη απόγνωση. Για 2 χρόνια το σπίτι μου ήταν η αγκαλιά σου.

Και αγαπώ την ζωή μου. Παρ όλα όσα έχουν γίνει.Και ακόμα και αν δεν το πιστεύεις, αγαπώ την ζωή μου και χωρίς να είσαι εσύ σ αυτήν.

Ομολογώ ότι μερικές φορές ακόμα πονάω όταν σκέφτομαι ότι δεν είμαστε πια.... ξέρεις... ΕΜΕΙΣ. Ούτε μπορώ να αρνηθώ ότι ήσουν ένα μεγάλο κομμάτι της καρδιάς μου. Πιστεύω, ωστόσο, ότι επιτέλους έφτασα στο σημείο που θέλω να σ αφήσω πίσω. Θέλω να προχωρήσω. Θέλω να περπατάω έξω χωρίς να χρειάζεται να σε βλέπω μπροστά μου, παντού, όλη την ώρα.

Και τώρα... Τώρα που κοιμάμαι σ άλλη αγκαλιά. Τώρα που το σώμα, η ψυχή και το μυαλό μου λιώνει για άλλον άντρα... Τώρα που ουσιαστικά έχω κάνει ένα βήμα.. Τώρα που εσύ το μαθαίνεις... Τώρα εσύ αποφασίζεις να κάνεις τα πάντα για να με κερδίσεις πίσω;

Γιατί γαμώτο σ αγαπούσα τόσο πολύ. Αλλά μου σκότωσε την αγάπη μου. Και όλα αυτά που λες τώρα με πονάνε τόσο πολύ. Και αυτό που κάνεις τώρα είναι άδικο.




Υ.Γ. Αν άντεξες και το διάβασες μέχρι το τέλος, οφείλω να σου πω συγχαρητήρια. Να ξέρεις ότι είμαι πολύ χαρούμενη και ότι περνάω κάποιες απ τις πιο υπέροχες στιγμές της ζωής μου. Απλά είναι και αυτό που, τα λόγια κάποιον ανθρώπων είναι πολύ σκληρά, και εμένα δεν μπορούν να με αφήσουν αδιάφορη. Να έχεις μια υπέροχη μέρα. :-)

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

Αυτό το Σαββατοκύριακο ...

... ανακάλυψα ότι, όσο πιο πολύ κάθομαι και σκέφτομαι για κάποια πράγματα, τόσο πιο λίγο μ' ενδιαφέρουν.
... έμαθα τον τρόπο να αποδέχομαι τα πράγματα που δεν μπορώ να αλλάξω, και μου αρέσει.
... συνειδητοποίησα ότι δεν χρειάζεται να σαι θρήσκος για να προσεύχεσαι και να έχεις πίστη σ ένα ανώτερο καλό.
... το επόμενη φορά που θα έρθεις στο σπίτι μου θα σου μαγειρέψω κέικ σοκολάτα (που τόσο σ αρέσει!) για να σου εκφράσω όλα αυτά τα συναισθήματα που δεν μπορώ να σου πω με λόγια .
Είναι όλα τόσο ήρεμα. Και τόσο όμορφα.


Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

7 πραγματα που δεν ξέρετε για μενα







Η Ηλιάνα μου χάρισε αυτό το υπέροχο βραβειάκι και τώρα πρέπει να γράψω 7 πράγματα που δεν ξέρετε για μένα.
  • Σπουδάζω μαθηματικά. (δεν είμαι τόσο έξυπνη όσο ακούγομαι. :-Ρ) Δέν ήτανε ποτέ το όνειρό μου όυτε και η πρώτη μου επιλογή. Παρ όλα αυτά τα έχω αγαπήσει και δεν θα τα άλλαζα με τίποτα για να κάνω κάτι άλλο.


  • Πολλοί με ρωτάνε αν είμαι ασιάτισα . Κι αυτό επειδή έχω λευκη επιδερμίδα και μαύρα μαλλιά. Αλήθεια δεν είμαι. Στην αρχή νευρίασα αλλά τωρα το συνήθισα.
  • Εχω μια αδερφη 2 χρονια μεγαλύτερη απο μένα που μοιάζουμε πολύ και την υπεραγαπώ.
  • Έχω παντα τα νύχια μου βαμμένα. Κα απ τα χέρια και απ τα πόδια. Ακόμα και τον χειμώνα Είναι ένα κόλλημα που έχω και δεν θέλω να το αποχωριστώ. Μην ρωτήσετε ποσες όζες-μανό-βερνίκια έχω. Ξεπερνάν κατά πολύ τα 100. Κουβαλάω 1 πάντα στην τσάντα μου και έχω πάντα 1-2 στο γραφείο μου. Λατρεύω να κάνω διάφορα σχέδια στα νύχια μου αλλά και στις φίλες μου που πάντα με παρακαλάνε!
    • .
    • Έχω ένα όνομα το οποίο δεν είναι "φυσιολογικό" όπως το Μαρία,το Αννα η το Ελένη.. Έτσι πάντα ήμουνα τσαντισμένη που δεν έβρισκα το όνομα μου σε πινακίδες κυκλοφορίας, στυλό, κολιέ,κάρτες η μπλουζάκια για μπρελόκ αρκούδια. Ξέρετε αυτά που αγοράζουμε όταν σταματάμε στα διάφορα τουριστικά σημεία. Το έχω ξεπεράσει πια (not).
    • Δεν μου αρέσει να βλέπω τηλεόραση. Δεν έχω καν τηλεόραση στο φοιτητικό μου σπίτι αλλά ακόμα και να χα δεν θα βλεπα.
    • Έχω ένα μεγάλο μυστικό....... και πολλά μικρότερα.

    • Αυτα ητανε. διαλέξω Εγώ το βραβειάκι αυτό το δίνω σε όλους...γιατί δεν μπορώ να διαλέξω μόνο 15.. ^-^

      Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

      ( )



      Την ξέρεις την παροιμία που λέει "'Όπως μου φερθείς θα σου φερθώ"; Ε λοιπόν κι εγώ σταμάτησα να μιλάω σε κάποια άτομα γιατί μου φέρθηκαν σκάρτα.
      Τώρα πια ούτε εμείς μιλάμε.

      Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

      Πνίγομαι...

      .. σου λέω πνίγομαι. Είμαι σε θάλασσα βαθιά και κουράστηκα να κολυμπώ. Και έτσι αφήνομαι.